O τελειόφοιτος και ο παππούς

Ένας τελειόφοιτος της Ψυχολογίας έπρεπε να κάνει μια εργασία για τα δυνατά συναισθήματα . Ο επιβλέπων καθηγητής του σύνεστησε να αποφύγει τους ανθρώπους των πόλεων , πολλά λόγια και λίγη ουσία , και να ψάξει για πήγες στην ύπαιθρο . Μια και δυο , παίρνει τα βουνά και σ  ένα χωριό στην Κρήτη στο όρος Αφέντης και εντοπίζει ένα γεροντάκι που καθόταν μονάχο του . – Γεια σου παππού … μπλα μπλα μπλα … θυμάσαι να μου πεις μια φορά που να σου τύχε κάτι και να χάρηκες ΠΟΛΥ ; Ο γεράκος σκέφτεται , σκέφτεται … – Μια φορά , πριν πολλά χρόνια ένας γείτονας – Θεός σχωρέστον – έχασε ένα πρόβατο στο βουνό . Μαζευτήκαμε λοιπόν καμία δεκαριά νοματαίοι , βγήκαμε στο βουνό , βρήκαμε το πρόβατο , το γαμ***με , και το φέραμε πίσω . ( – Αυτό δεν μπαίνει στην εργασία … για να ξαναδοκιμάσω ) – Ωραία… μήπως θυμάσαι καμία ΑΛΛΗ φορά , που να έγινε κάτι ΑΛΛΟ και να χάρηκες ΠΟΛΥ ; Ξανασκέφτεται ο γεράκος …. – Μια άλλη φορά , ένας άλλος γείτονας – Θεός σχωρέστον κι αυτόν – έχασε την κόρη του στο βουνό . Ε , μαζευτήκαμε καμία εικοσαριά άντρες , βγήκαμε στο βουνό , ψάξαμε , τη βρήκαμε , τη γαμ***με και τη φέραμε πίσω . ( – σε λάθος κατεύθυνση ψάχνω , ας αλλάξω θέμα ) – Ωραία , παππού … τώρα να σε ρωτήσω κάτι άλλο … θυμάσαι να μου πεις αν σου έτυχε ποτέ τίποτα που να ντράπηκες ΠΟΛΥ ; Ο γεράκος πέφτει σε βαθιά περισυλλογή … το βλέμμα χαμηλωμένο … και τελικά , με ύφος μεγάλης ένοχης : – Μια φορά χάθηκα στο βουνό ……..