Πρωταπριλιά

Ο δικαστής προς την ηλικιωμένη Κυρία -σας παρακαλώ, μπορείτε να μας πείτε την ηλικία σας; -φυσικά, κύριε δικαστά, είμαι 91 ετών -μπορείτε να μας πείτε με ηρεμία τι σας συνέβη; -καθόμουνα σε μια καρέκλα, στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο σπίτι μου, ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγεμα, έκανε ωραίο καιρό. Ένας νεαρός ήρθε και κάθισε δίπλα μου -τον γνωρίζατε; -όχι, αλλά μού φάνηκε συμπαθητικός -μετά, τι έγινε; -άρχισε να μού χαϊδεύει το μπούτι -και εσείς τον σταματήσατε; -όχι, κύριε δικαστά -γιατί, όχι; -ε, να, ήταν ευχάριστο. Από τότε που πέθανε ο μακαρίτης ο άντρας μου, εδώ και τριάντα χρόνια, κανένας δεν μού είχε κάνει τέτοια χειρονομία -μετά; -μετά άρχισε να μου χαϊδεύει τα βυζιά -τού ζητήσατε να σταματήσει; -όχι -γιατί, όχι; -να, κύριε δικαστά, αυτά τα ερεθιστικά χάδια σαν να μού έδωσαν νέα ζωή, χρόνια είχα να νοιώσω έτσι -μετά; -νοιώθοντας λοιπόν πολύ σέξι, άνοιξα τα γέρικα μπούτια μου και τού είπα -νεαρέ, πάρε με, κάνε με δική σου!!!! -και αυτός τι έκανε, «σας έκανε δική του»; -κάθε άλλο! άρχισε να φωνάζει Πρωταπριλιά! Πρωταπριλιά! χαχανίζοντας και τότε πήγα μέσα, πήρα το περίστροφο του άντρα μου και τον καθάρισα τον καθικη!