Γεια σου Μπιλ!

Μπαίνει η Χίλλαρυ Κλίντον σ  ένα μαγαζί για ζώα. (Σιγά, ρε παιδιά, μη μου καταλογίζετε πράματα που δεν είπα. Μαγαζί που πουλάει κατοικίδια ζώα εννοώ, όχι ότι είναι ζώο η γυναίκα). Βλέπει έναν όμορφο παπαγάλο και ρωτάει: – Μιλάει ο παπαγάλος; – Ναι, μιλάει της λέει ο καταστηματάρχης Και γιατί έχει μόνο $50, ενώ οι άλλοι κάνουν από #500 και πάνω; ξαναρωτάει η Χίλλαρυ. – Ξέρετε, μαντάμ, εξηγεί ο καταστηματάρχης, δεν είναι ο παπαγάλος που θα  παιρνε κανείς για το σπίτι του, γιατί τον είχαν σ  ένα μπορδέλο και η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι κάπως άσχημη. – Μ  αρέσει και τον θέλω λέει η Χιλλαρυ. – Δική σας η επιλογή, δική σας κι ευθύνη, της λέει ο μαγαζάτορας. Τον παίρνει, τον πάει στο Λευκό Οίκο, ξεσκεπάζει το κλουβί και θαύμαζε το πουλί (τον παπαγάλο, έτσι;) Ο παπαγάλος ρίχνει μια ματιά δεξιά, μια άλλη αριστερά και λέει: – Καινούργιο μπορδέλο, καινούργια τσατσά. Γέλασε η Χίλλαρυ. Λίγο μετά μπαίνει η κορούλα της, η Τσέλσι και μια φίλη της. (Μα τι ηλίθιο χαμόγελο έχει αυτό το κορίτσι! Λέτε να είναι έτσι εκ γενετής ή κάνει πρόβες στο σπίτι;) – Καινούργιο μπουρδέλο, καινούργιες πουτάνες, παρατηρεί ο παπαγάλος. Η Χίλλαρυ τους εξηγεί την ιστορία και τα δυο κορίτσια πήρανε τα ίσια τους πάλι. Τότε μπαίνει στο δωμάτιο κι ο πρόεδρος. (Α, εδώ τα χαλάμε! Είναι εκλεγμένος και δεν μπορώ να πω τίποτα). Ο παπαγάλος του  ριξε μια ματιά και είπε αδιάφορα: – Γεια σου Μπιλ!