Το λιοντάρι και ο λαγός

Το λιοντάρι – ο βασιλιάς των ζώων – καθόταν και τεμπέλιαζε. Βλέπει να περνάει από κοντά ο λαγός και σκέφτηκε να τον πειράξει.
– Λαγέ, για έλα εδώ!, του φωνάζει.
Πλησιάζει ο λαγός ανυποψίαστος και το λιοντάρι ρωτά:
– Γιατί δε φοράς ψηλό καπέλο;
– Μα, βασιλιά μου, εγώ….
– Λέγε, γιατί δε φοράς ψηλό καπέλο;, αγριεύει το λιοντάρι.
– Μα…, πάει να πει ο λαγός, φλαπ! του τραβάει μια σφαλιάρα το λιοντάρι.
– Χάσου τώρα από μπροστά μου!, λέει το λιοντάρι και φεύγει κι ο λαγός με κατεβασμένα τα αυτιά.
Την άλλη μέρα έτυχε να ξαναπερνά από κει ο λαγός. Τον βλέπει το λιοντάρι και σκέφτεται: “Τι καψόνι να του κάνω σήμερα αυτουνού του βλάκα;…Το βρήκα! Θα του ζητήσω τσιγάρα. Αν μου δώσει με φίλτρο θα του πω ότι ήθελα άφιλτρα και τ” αντίθετο, αν μου δώσει άφιλτρο θα του πω ότι ήθελα με φίλτρο. Έτσι κι αλλιώς θα τη φάει τη μπούφλα του!”. Αμέσως φωνάζει:
– Λαγέ, για έλα εδώ!
Ο λαγός πλησιάζει φοβισμένος.
– Τί θέλεις, βασιλιά;, ρωτά.
– Τίποτα, μωρέ. Ένα τσιγαράκι θα “θελα να μου δώσεις.
– Αμέσως, βασιλιά. Θες με φίλτρο ή άφιλτρο;, απαντάει ο λαγός.
Φλαπ! τραβάει το λιοντάρι του λαγού μια σφαλιάρα και φωνάζει:
– Ακόμη, ρε, να φορέσεις ψηλό καπέλο;