Εγώ είμαι ο γαμπρός

Με 1000 κατέβαινε τον κεντρικό δρόμο μιας μικρής επαρχιακής πόλης ο μηχανόβιος, όταν για κακή του τύχη τον σταμάτησε ένας τροχονόμος. -Κύριε πόλισμαν, άρχισε ευγενέστατα ο τύπος, να σας εξηγήσω… -Δεν θα μου εξηγήσεις τίποτα, τον κόβει αγριεμένος ο μπάτσος. Παρκάρισε τη μηχανή σου και γραμμή για το τμήμα. -Μα, ήθελα απλώς να σας πω…., συνεχίζει στον ίδιο τόνο ο κακομοίρης. -Σκασμός και ακολούθησε με, ανένδοτος ο τροχονόμος. Με τα πολλά, έφτασαν στο τμήμα, όπου ο τροχονόμος διέταξε τον τύπο να μπει σ  ένα κελί μέχρι να γυρίσει ο διοικητής. Πέρασε μια ώρα, δύο, τρεις… σε κάποια στιγμή πλησιάζει ο μπάτσος το κελί και σε μια έκρηξη αβροφροσύνης, λέει στον τύπο: – Άντε, είσαι και τυχερός. Ο διοικητής λείπει στο γάμο της κόρης του, και όταν γυρίσει θα έχει τα κέφια του. -Μπα, δε νομίζω… απαντάει ο δικός σου. Εγώ είμαι ο γαμπρός.