Η πατάτα του Μπόμπου

Μια μέρα η δασκάλα ζήτησε από τα παιδιά να φέρουν από ένα φρούτο ή ένα λαχανικό για να μάθουν να τα αναγνωρίζουν .- Τι έφερες , Μαρία ;- Εγώ έχω φέρει ένα πράγμα που είναι στρογγυλό , πορτοκαλί , νόστιμο και πολύ ζουμερό . – Για πείτε μου παιδιά , τι έφερε η Μαρία ;- Πορτοκάλιιιιιι , απαντούν τα παιδιά . Και η Μαρία έβγαλε από την τσάντα της το πορτοκάλι και το έδειξε στα παιδιά .- Τι έχεις εσύ , Γιαννάκη ;- Έχω ένα πράγμα πράσινο, που έχει γύρω – γύρω μεγάλα πράσινα φύλλα και είναι πολύ νόστιμο .- Για πείτε μου παιδιά , τι έχει ο Γιαννάκης ;- Μαρούλιιιιιιιι , απαντούν τα παιδιά . Και ο Γιαννάκης έδειξε το μαρούλι που είχε σε μια σακούλα .Αυτό συνεχίστηκε για ώρα μέχρι που όλα σχεδόν τα παιδιά μίλησαν γι  αυτά που έφεραν . Όση ώρα μιλούσαν τα άλλα παιδιά η δασκάλα έριχνε κλεφτές ματιές στο Μπόμπο , ο οποίος καθόταν ήσυχος στο θρανίο του έχοντας το δεξί του χέρι συνέχεια στην τσέπη του παντελονιού του .Φοβόταν λίγο να τον ρωτήσει αλλά στο τέλος του είπε δειλά :- Εσύ, Μπόμπο, έφερες κάτι ;- Εγώ , έχω κάτι που είναι λίγο σκούρο , μακρουλό και λίγο χοντρουλό . Της μαμάς μου και της αδελφής μου τους αρέσει πολύ , λένε ότι είναι νοστιμότατη , τρελαίνονται γι  αυτή , αλλά εμένα δε μ  αρέσει , είναι αηδία ! Να τη βγάλω ;- Όχι ! φωνάζει έντρομη η δασκάλα .- Α ! κατάλαβα , λέει γελώντας ο Μπόμπος . Ούτε σε σας αρέσει η πατάτα !