Ουδέν κακό αμιγές καλού.

Μια φορά κι ένα καιρό, όπως λεν στα παραμύθια , ήταν ένας βασιλιάς στην Αφρική που είχε ένα φίλο κολλητό με τον οποίο είχαν μεγαλώσει μαζί . Αυτός ο φίλος είχε την συνήθεια σε κάθε περίσταση καλή ή κακή να λέει : « Καλό αυτό » . Μιαν ημέρα οι δύο τύποι πήγαν για κυνήγι και ο φίλος ανέλαβε να ετοιμάσει τα όπλα . Αλλά έκανε ένα σοβαρό λάθος και όταν ο βασιλιάς πήρε το όπλο , αυτό εκπυρσοκρότησε και έχασε τον αντίχειρά του . Βλέποντας την κατάσταση ο φίλος είπε ως συνήθως : « Καλό αυτό ! » και ο βασιλιάς θυμωμένος απάντησε «  Όχι δεν είναι καθόλου καλό » και τον έστειλε φυλακή για πολλά χρόνια . Μετά από ένα χρόνο ο βασιλιάς πήγε πάλι για κυνήγι σε μιαν άγνωστη περιοχή με άλλους φίλους του . Όμως τους συνέλαβαν κανίβαλοι και τους φυλάκισαν για να τους μαγειρέψουν . Όταν ετοίμαζαν τον βασιλιά για να τον φάνε οι κανίβαλοι παρατήρησαν ότι του έλειπε ένας αντίχειρας . Επειδή ήταν προληπτικοί και απέφευγαν να φάνε κάποιον που δεν ήταν σώος κι αβλαβής , τον άφησαν ελεύθερο και μαγείρεψαν όλους τους άλλους , να ζούμε να τους θυμόμαστε . Όταν επέστρεψε ο βασιλιάς θυμήθηκε το γεγονός με το ατύχημα όπου έχασε τον αντίχειρά του και μετάνιωσε για την συμπεριφορά του στον φίλο του . Τον απελευθέρωσε αμέσως και τον προσκάλεσε στα ανάκτορα . « Είχες δίκιο » του λέει « Ήταν καλό που έχασα τον αντίχειρά μου » και του εξήγησε όλα τα γεγονότα . « Λυπάμαι που σε έστειλα στην φυλακή για τόσο καιρό , ήταν πολύ κακό αυτό που σου έκανα » . « Όχι , ήταν καλό » απάντησε ο φίλος . « Μα τι εννοείς ; Πως μπορεί να ήταν καλό που έκλεισα τον φίλο μου στην φυλακή για ένα χρόνο ; » . « Μα αν δεν ήμουν φυλακή θα ήμουν μαζί σου » .