Ο ευγενέστατος και μορφωμένος καθηγητής

Ο ευγενέστατος και μορφωμένος καθηγητής της Θεολογίας επισκέπτεται το σπίτι του περίφημου αρχιμανδρίτη, ο οποίος είναι ίνδαλμά του. Κουστουμαρισμένος, σένιος, φρεσκοξυρισμένος και τα σχετικά,χτυπά την πόρτα και, μόλις αντικρίζει το νεωκόρο, του λέει μελιστάλαχτα: «Καλημέρα σας και ο Θεός μαζί σας. Θα μπορούσα,ίσως, να έχω την τύχη και την ευτυχία να συνομιλήσω μετά του Σεβασμιότατου;». «Μπα…», λέει ξερά ο νεωκόρος. «Μάλιστα.Αντιλαμβάνομαι. Μάλλον δεν έχει χρόνο στη διάθεσή του. Θα μπορούσα, τότε, λοιπόν, έστω να του υποβάλλω απλώς τα σέβη μου;».»Μπα, όχι τώρα. Ξεκουράζεται…», ξαναλέει, ψιλοχύμα, ο νεωκόρος. Ο θεολόγος αποφασίζει να κάνει σχολιάκι: «Ω,αντιλαμβάνομαι. Αντιλαμβάνομαι. Κανένα πρόβλημα. Κανένα απολύτως. Θα επιστρέψω αργότερα, όταν ο Σεβασμιότατος δεν θαβρίσκεται στις αγκάλες του Μορφέως…». Και ο νεωκόρος: «Ποιου Μορφέως, ρε μεγάλε; Απ  όσο ξέρω… Βαγγέλη τον λένε τον κηπουρό»!