Ο καλός ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται

Ο δάσκαλος διαβάζει την έκθεση του Τοτού η οποία έλεγε:
“Έκανα μια βόλτα στο δάσος τις προάλλες και στη ρίζα μιας βελανιδιάς βλέπω ένα μικρό σωρό από πράσινα σκατά. «Αυτά τα σκατά θα “ναι του φίλου μου του Γιάννη, που τρώει πολύ σπανάκι.», σκέφτηκα. Παρακάτω πίσω από ένα πεύκο βλέπω κάτι κίτρινα σκατά. «Εδώ πρέπει να έχεσε ο φίλος μου ο Νίκος, που τρώει πολλές μπανάνες.», σκέφτηκα. Λίγο παραπέρα βλέπω ένα σωρό από κοκκινωπά σκατά. «Ε, βάζω στοίχημα ότι αυτά είναι του φίλου μου του Κώστα, που τρώει πολλά κεράσια.», σκέφτηκα…”.
Τσαντισμένος ο δάσκαλος φωνάζει:
– Τοτέ, τί αηδίες είναι αυτές που έγραψες στην έκθεσή σου;
– Μα, κύριε, το θέμα της έκθεσης δεν ήταν “Ο καλός ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται’;