Ο ναυτικός

Ο ναυτικός, μετά από δυο χρόνια απουσίας, επιστρέφει σπίτι του και βλέπει τη γυναίκα του μ  ένα νεογέννητο. Εξαγριώθηκε ο ναυτικός κι αποφάσισε να βρει τον πατέρα του μωρού και να πάρει εκδίκηση. (Γιατί, ρε παιδιά; Τι έκανε ο άνθρωπος; Αυτό που θα  πρεπε να κάνει ο ναυτικός έκανε. Πώς, ρε κύριε, αφήνεις τη γυναίκα σου «απότιστη» δυο ολόκληρα χρόνια και παίρνεις τις άγριες θάλασσες; Και μάλιστα χωρίς να της βάλεις ζώνη αγνότητος! Πολύ τη βρίσκω με τις ζώνες αγνότητος). – Ήταν ο φίλος μου ο Κώστας; ρωτάει τη γυναίκα του. – Όχι, λέει η γυναίκα κλαίγοντας. – Ήταν ο φίλος μου ο Θανάσης; – Όχιιιιιι! ξαναλέει η γυναίκα κλαίγοντας πιο πολύ τώρα. – Ε τότε, ποιος απ  τους «καλούς» μου φίλους το  κανε αυτό; ξαναρωτάει ο ναυτικός. – Μα καλά, μήπως νομίζεις ότι δεν έχω φίλους δικούς μου; τον κάρφωσε η γυναίκα.