Αθώα Μαρία !

Kαλό κορίτσι η Μαρία, αλλά πολύ αθώα. Η μητέρα της ανησυχούσε συνεχώς για το τι θα απογίνει. Όταν έμαθε ότι η κόρη θα έβγαινε ραντεβού και με έναν άγνωστο κόντεψε να πάθει έμφραγμα με τη σκέψη του τι μπορεί να συνέβαινε.Την έπιασε λοιπόν, λίγο πριν φύγει, και την συμβούλεψε τα παρακάτω:- Πρόσεξε κόρη μου. Τώρα που θα πας στο ραντεβού, αν, λέω αν, τυχόν ο> συνοδός σου προσπαθήσει να σου πιάσει τα βυζιά, θα του πεις, μη, έχει αγκάθι και τρυπάει. Εντάξει; Και αν, αν λέω, προσπαθήσει να σε πιάσει χαμηλά, ξέρεις, ανάμεσα στα πόδια, θα τον σταματήσεις λέγοντας του:Μη, είναι φούρνος και καίει. Να θυμάσαι.Χαρούμενη, και σίγουρη με τις συμβουλές τις μάνας της, φεύγει η Μαρία.Περνούν οι προκαθορισμένες ώρες, περνά και άλλη μία, περνούν δύο τρεις, η μητέρα της έβγαλε σπυράκια από την ανησυχία της. Τι κάνει τόσες ώρες, τι να έπαθε, δεν τα συνηθίζει αυτά, και άλλα τέτοια.Τελικά, λίγο πριν η μητέρα της ειδοποιήσει το στρατό να πάει να τηβρει, κατά τις τέσσερις το πρωί, εμφανίζεται στο κεφαλόσκαλο η Μαρία. Η μάνα της, σίγουρη ότι είναι καλά, αρχίζει το κλασσικό μοτίβο:> – Που ήσουν παλιοκόριτσο, λωρίδες θα βγεις από τα χέρια μου, λέγε γρήγορα τι σου συνέβη και καλύτερα να είναι πιστευτό.> – Ήμουν με το Γιώργο μαμά. Με πήγε για φαγητό.> – Τόσες ώρες για φαγητό, ε; λέγε που πήγατε.> – Ε, να, μετά το φαγητό, πήγαμε μια βόλτα στην παραλία.> – Τι, βόλτα στην παραλία η δική μου κόρη! παλιοκόριτσο, θα σε ταράξω.Και μετά τι έγινε;> – Ε, καθίσαμε στα βραχάκια.> – ΑΑΡΡΓΓΚΚ, βραχάκια. άκου βραχάκια. Και τι διάολο κάνατε στα βραχάκια;> – Ε, μιλούσαμε, και, να, κάποια στιγμή πήγε να μου πιάσει τα βυζιά.> (στο σημείο αυτό, πρέπει να σημειώσουμε ότι η μαμά έχει πάρει μιααπόχρωση ροζ-προς το σάπιο μήλο και κάνει μια μεγάλη παύση πριν μπορέσει να αρθρώσει την επόμενη κουβέντα)> – Και εσύ πως αντέδρασες;> – Ε, φυσικά του είπα, σταμάτα, έχει αγκάθι και τρυπάει.> (ξεφύσημα ανακούφισης από τη μεριά της μαμάς)> – Α, πάλι καλά. Και τότε σε έφερε πίσω, ε; Ε; (προσδοκία).> – Εεεεε, όχι τότε ήταν που προσπάθησε να με πιάσει κάτω χαμηλά, ανάμεσα στα πόδια.Μια έντονη έκφραση πανικού στο πρόσωπο της μητέρας. Το χρώμα γίνεται ωχρό λαχανί, και η παύση μεγαλύτερη)> – Και εσύ τι έκανες; τι έκανες, ε;> – Ε, μα ότι με συμβούλεψες. Του είπα, μη, σταμάτα, είναι φούρνος και θα σε κάψει. (ξανά ανακούφιση)> – Μπράβο κόρη μου. Τότε ήταν που σε παράτησε και γύρισες με τα πόδια, ε;> – Εεε, όχι ακριβώς, τότε είπε: – Να βάλω ένα σουβλάκι στον φούρνο να το ψήσω;> (…ησυχία…)> – Και τι έγινε;> – Ε, ρε μάνα, δυόμισι ώρες το έψηνε, και όταν το έβαλα στο στόμα μου, ακόμη ωμό ήταν.