Η βαζελίνη

Κατεβαίνει μια μέρα ένας Βλάχος στην Αθήνα και μπαίνει μέσα σ` ένα φαρμακείο. Αφού περίμενε στην ουρά για αρκετή ώρα, κάποια στιγμή πλησιάζει την υπάλληλο και της λέει: – «Θέλω λίγη βαζελίνη για τον πο**σο μου.» – «Τίίί; Δε ντρέπεσαι;», του φωνάζει η υπάλληλος, «τι πράγματα είναι αυτά;». Φωνές, κακό, ο κόσμος κοίταγε… Κατεβαίνει και ο φαρμακοποιός απ` το πατάρι, ακούγοντας τις φωνές, και ρωτάει τι συμβαίνει. Του εξηγεί η υπάλληλος το τι έχει συμβεί, οπότε πιάνει τον βλάχο, ο φαρμακοποιός και του λέει: – «Αυτά τα πράγματα δεν τα λένε έτσι ωμά.» – «Και πως να το πω;», λέει ο Βλάχος. – «Θα πεις: θέλω λίγην λεπτήν ουσίαν δια λεπτήν χρήσην!» – «Και θα καταλάβει η υπάλληλος;», απαντά ο Βλάχος. – «Βεβαίως!», του λέει ο φαρμακοποιός, «γι` αυτό είναι εκπαιδευμένη.» Πάει λοιπόν πάλι ο Βλάχος στη κοπέλα και της λέει: – «Θέλω λίγη λεπτήν ουσίαν δια λεπτήν χρήσην.» – «Βεβαίως κύριε, πόσο να σας βάλω;» O Βλάχος σκέφτεται λίγο και απαντάει: – «Βάλε για καμιά δεκαριά γαμ**ια!»