Το πάθημα ενός ανυποψίαστου.

Μπαίνει ένας άνθρωπος σε ένα λεωφορείο. Κοιτάει από εδώ κοιτάει από εκεί στο τέλος βλέπει δυο άδειες θέσεις και κάθεται στη μία.Στην επόμενη στάση μπαίνει κάποιος άλλος στο λεωφορείο και κάθεται δίπλα του.  Έλα όμως που σε λίγο αρχίζει να φτύνει. Φτου από εδώ φτου από εκεί τον κοιτάει διακριτικά ο πρώτος τίποτα αυτός. Συνεχίζει φτού από εδώ φτου από κει.Τέλος αγανακτεί ο διπλανός του και του λέει:-Συγνώμη κύριε αλλά μας έχετε καταφτύσει. Τέλος πάντων υπάρχουν και μικρά παιδιά εδώ μέσα αν μη τι άλλο σεβαστείτε αυτά.-Έχεις δίκιο άνθρωπε μου, του λέει ο άλλος, αλλά να πολέμησα στο Βιετνάμ και από τα τοξικά απόβλητα πάθανε ζημιά οι λεμφαδένες μου, ορίστε και το χαρτί του γιατρού.-Αμα είναι παθολογικό το πρόβλημα, εντάξει.Μετά από λίγο κατεβαίνει αυτός και ανεβαίνει ένας άλλος. Σε λίγο αρχίζει να ρεύετε. Ρεύετε από εδώ ρεύετε από εκεί τον κοιτάει ο άνθρωπος διακριτικά τίποτα αυτός συνεχίζει απτόητος.Τέλος μην αντέχοντας άλλο ο διπλανός του, του λέει:-Συγνώμη κύριε αλλά η κατάσταση αυτή είναι αφόρητη σταματήστε επιτέλους να ρεύεστε, σεβαστείτε τους συνανθρώπους σας.-Φιλαράκο μου έχεις δίκιο, του λέει εκείνος ντροπιασμένος, αλλά να πολέμησα στο Βιετνάμ και από τα τοξικά απόβλητα έχω πρόβλημα στο στομάχι, ορίστε και το χαρτί του γιατρού.-Με συγχωρείτε, του λέει, άμα είναι παθολογικό το ζήτημα δεν πειράζει.Μετά από λίγο κατεβαίνει αυτός και μπαίνει ένας άλλος κάθεται δίπλα του κρατώντας μια τρίχα αυτή τη φορά. Την τραβάει από εδώ την τραβάει από εκεί την κάνει έτσι την κάνει αλλιώς τον κοιτάει διακριτικά ο διπλανός του τίποτα αυτός συνεχίζει ακάθεκτος.Τέλος ο πρώτος του λέει:-Από το Βιετνάμ;Και του απαντάει εκείνος:Όχι απ  τ  αρχίδια μου.