Μεταξύ νυχτερίδων

Ήταν κάποτε τρεις νυχτερίδες και έλεγαν τα κατορθώματα τους. Λέει η πρώτη: – «Που λέτε εχθές έκανα ένα φοβερό κατόρθωμα. Με βλέπετε που είμαι έτσι γεμάτη αίματα και κρέατα στο πρόσωπό μου. Εκείνο το βουνό το βλέπετε;» – «Το βλέπουμε,» απαντούν οι άλλες απορημένες. – «Ε λοιπόν, πίσω από εκείνο το βουνό βρίσκεται ένα μεγάλο κάστρο. Κατασπάραξα όλους όσους βρίσκονταν εκεί, δεν άφησα κανέναν! Τρομερή βραδιά!» Μετά παίρνει το λόγο η δεύτερη νυχτερίδα και λέει: – «Α, αυτό δεν είναι τίποτα. Που να δείτε εγώ τι έκανα. Το βλέπετε εκείνο το βουνό;» – «Το βλέπουμε,» απαντούν οι άλλες. – «Ε λοιπόν, πίσω από εκείνο το βουνό βρίσκεται ένα μεγάλο χωριό. Δεν άφησα κανέναν. Τους εξαφάνισα όλους. Δεν βλέπετε όλα αυτά τα αίματα επάνω μου; Τρομερή βραδιά, έσκασα στο φαί!!» Αναστατωμένη η τρίτη νυχτερίδα μέσα στα αίματα κι αυτή αλλά σε πολύ χειρότερη κατάσταση λέει: – «Που να σας τα λέω για μένα… Το βλέπετε εκείνο το βουνό;» – «Το βλέπουμε,» απαντούν οι άλλες. – «Ε λοιπόν… εγώ δεν το είδα…!»