Τρεις φίλοι επί καθημερινής βάσεως,

Τρεις φίλοι επί καθημερινής βάσεως, συνηθίζουν να συναντιούνται μετά τη δουλειά και να πίνουν ουζάκια πριν το μεσημεριανό. Μια μέρα μπαίνει στο καφενείο ο ένας απ  αυτούς με κατεβασμένα μούτρα. -Τι έγινε; τον ρωτάνε οι άλλοι -Να ρε παιδιά, η γυναίκα μου με απατάει. -Τι λες ρε παιδί μου και πώς το κατάλαβες; -Χθες που γύρισα στο σπίτι, κοίταξα κάτω από το κρεβάτι να βρω τις παντούφλες μου και βρήκα κάτι πένσες, κάβουρες (και άλλα θαλασσινά), σωλήνες και τέτοια. Μια, λοιπόν και δεν ήταν δικά μου πρέπει να ήταν του εραστή της (κλάμα) και είναι υδραυλικός. Τον συλλυπούνται οι άλλοι. «Έλα ρε παιδί, πώς κάνεις έτσι;» και τέτοια και φεύγουν. Την άλλη μέρα έρχεται ο δεύτερος φίλος με προβοσκίδα. -Τι έπαθες ρε μεγάλε; των ρωτούν -Τι να πάθω, τα ίδια με το φίλο μας. Υποψιασμένος χθες με το που γύρισα στο σπίτι κοίταξα κάτω από το κρεβάτι και βρήκα κάτι κουτιά με χρώματα. Αρα η γυναίκα μου τα έχει με μπογιατζή. Τον παρηγορούν κι αυτόν, ο άλλος κερατάς και ο καθαροκούτελος και φεύγουν. Την επομένη να σου και ο τρίτος στενοχωρημένος και κλαμένος. -Τι έγινε; τον ρωτάνε οι ομοιοπαθείς -Αστε τα ρε παιδιά. Είμαι στη χειρότερη μοίρα απ  όλους σας. Γυρίζοντας χθες στο σπίτι κι ακούγοντας τις ιστορίες σας, κοίταξα κι εγώ κάτω από το κρεβάτι. Και τι βρήκα που λέτε; -Τι βρήκες; -Ένα καπελάκι από τζόκεϊ -Ε, και; -Τι ε, και; Η γυναίκα μου τα  χει με άλογο!!!