Μια μέρα που ψιλόβρεχε..

Ένας τύπος μετανιωμένος πηγαίνει στον παπά της ενορίας να εξομολογηθεί. Αρχίζει λοιπόν και λέει: – Πάτερ αμάρτησα. Μια μέρα που ψιλόβρεχε και καθόμουν με την ξαδέλφη μου άρχιζα να την μπαλαμουτιάζω και τελικά την πήδηξα. – Τέκνον μου, λέει ο παπάς, αυτό είναι πολύ μεγάλη αμαρτία, αλλά με προσευχές και μετάνοιες ο Θεός μπορεί να σε συγχωρήσει. Τίποτε άλλο; – Ναι πάτερ, μια μέρα που ψιλόβρεχε και καθόμουν με την αδελφή μου άρχισα να την μπαλαμουτιάζω και τελικά την πήδηξα. – Τέκνον μου, αυτό είναι μέγιστη αμαρτία αλλά ο Θεός μπορεί να σε συγχωρήσει αν μετανοήσεις προσευχηθείς και νηστέψεις. Τίποτα άλλο; – Να πάτερ, λέει με τρεμάμενη φωνή αυτός, μια μέρα που ψιλόβρεχε και καθόμουνα με τη μάνα μου την πήδηξα κι αυτήν.. – Τέρας, φωνάζει τότε ο παπάς, γι αυτό που έκανες δεν υπάρχει συγχώρεση. θα ψηθείς στην κόλαση! Τότε απαντά ο άλλος: – Πρόσεχε παπά γιατί έξω ψιλοβρέχει.