Οι νιόπαντροι στο τρένο

Ήταν κάποτε ένα νιόπαντρο ζευγάρι το οποίο αποφάσισε να κάνει μήνα του μέλιτος στο εξωτερικό. Έχοντας αρχίσει με τραίνο το ταξίδι τους, πηγαίνουν στον υπεύθυνο και του ζητάνε να τους δώσει μία prive κουκέτα για να περάσουν «ήσυχα» τις πρώτες τους ώρες στον έγγαμο βίο. Ο υπεύθυνος όμως τους πληροφορεί ότι δεν υπάρχει κουκέτα prive, παρά μόνο μία στην οποία μένει και ένας γέρος που διαβάζει όλη την ώρα εφημερίδα και δεν ενοχλεί κανένα. Το ζευγάρι, πάνω στις ορέξεις του, δεν το σκέφτηκε και πολύ και έτσι αποφασίσει να πάρει την εν λόγω κουκέτα. Μπαίνοντας μέσα, χαιρετάνε τον γέρο που κάθεται σε μία καρέκλα και διαβάζει εφημερίδα. Ο γέρος ούτε καν σηκώνει το βλέμμα του να κοιτάξει, και συνεχίζει σιωπηλός να διαβάζει την εφημερίδα του. Χωρίς καθυστέρηση, το ζευγάρι μπαίνει στο κρεβάτι, κλείνει και την κουρτίνα και σε λίγα λεπτά αρχίζει και επιδίδεται στο παραδοσιακό άθλημα της πρώτης νύχτας του γάμου. Σε μια στιγμή έντασης και ρομαντισμού, το ζευγάρι αρχίζει να κάνει σχέδια… – Αργύρη μου.. πώς θα το βγάλουμε το πρώτο μας αγόρι; – Τι θα έλεγες για Γιωργάκη;. – Μπα.. πολύ κοινότυπο.. – Τότε τι λες για το «Κωνσταντίνος» – Αυτό είναι καλύτερο. Έχει φινέτσα! – Και τι θα τον σπουδάσουμε όταν μεγαλώσει; – Εγώ νομίζω ότι θα έχει καλλιτεχνική κλίση… – Μα τι λες τώρα, το παιδί μου δεν το κάνω καλλιτέχνη… θα πεινάσει.. – Τότε τι θες να γίνει; Δημόσιος υπάλληλος; – Α πα πα, αυτές είναι δουλειές για τις λαϊκές μάζες… – Τότε τι να τον κάνουμε; – Το βρήκα, θα γίνει επιστήμονας… – Ναι, ναι.. επιστήμονας.. είναι ότι πρέπει. Σε κάποια στιγμή, ο μηχανοδηγός του τραίνου συνειδητοποιεί ότι μία αγελάδα έχει στρογγυλοκαθίσει στις γραμμές του τραίνου. Τραβάει απότομα τον μοχλό του φρένου, και όλοι στο τραίνο γίνονται ένα κουβάρι. Στην κουκέτα αρχίζουν να πετάγονται χέρια, πόδια, σκεπάσματα, εσώρουχα.. Αφού το τραίνο σταματάει, ο γέρος αρχίζει να βγάζει τα παραπανίσια πράγματα από το πρόσωπό του πετώντας τα στο ζευγάρι και λέγοντας… – Πάρε την κιλότα σου, πάρε το σώβρακό σου, πάρε το σουτιέν σου.. πάρε και το γιο σου τον επιστήμονα…