Ο Γιαννάκης, το Ελληνόπουλο

Ένα Αλβανάκι, ο Αλία, ήρθε στην Ελλάδα με τους γονείς του και το έστειλαν σχολείο. Την πρώτη μέρα ρωτάει η δασκάλα τα παιδάκια: -Εσένα πώς σε λένε; -Ελενίτσα. -Και εσένα; -Κωστάκη. Ήρθε και η σειρά του μικρού Αλία: -Εσένα πώς σε λένε; -Με λένε Αλία και είμαι από την Αλβανία. -Από εδώ και πέρα θα λέμε πως είσαι ο Γιαννάκης και είσαι από την Ελλάδα. Χάρηκε πολύ ο μικρός, αφού τα υπόλοιπα παιδιά δε θα τον κορόιδευαν και θα έπαιζαν μαζί του. Όταν γύρισε σπίτι του λέει η μητέρα του: -Αλία, πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε. -Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. -Τι είπες; Αντί να είσαι περήφανος που είσαι από την Αλβανία λες πως είσαι Ελληνόπουλο; Και του δίνει ένα χέρι ξύλο. Το βράδυ γυρίζει ο πατέρας του. -Τι έχεις Αλία; Γιατί κλαις; -Ουφ πια! Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. -Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι να λες ότι είσαι Ελληνόπουλο; Και τον δέρνει και αυτός. Την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο και τον βλέπει η δασκάλα μελανιασμένο. -Τι έπαθες Γιαννάκη; -Πού να σας τα λέω κυρία. Χτες το βράδυ με έδειραν δυο Αλβανοί!