Εχω αγάπη περισσή σε κάποια να τη δώσω
μα δεν εβρίσκω κοπελιά να της την παραδώσω.
Επλάνταξα στη μοναξιά και σ’ έχω επιθυμήσει
έλα ξανά στα χείλη μου το γέλιο να γυρίσει
Πολύ βαριά ‘ναι η μοναξιά γι’ αυτούς που αγαπούνε
στα φανερά δε φαίνονται μα στα κρυφά πονούνε
Θέλω να ζήσω μόνος μου σ’ένα ερημονήσι
γιατί σ’αυτούς που πίστεψα με’χουνε αδικήσει
Θέλω να ζήσω μόνος μου σ’ένα ερημονήσι
γιατί σ’αυτούς που πίστεψα με’χουνε αδικήσει
Γυρίζω πάλι αμοναχός σαν τον αϊτό στα όρη,
που τόνε δέρνει ο βοριάς τσ’ αυγής το ξεροβόρι.
Τι να την κάνω τη ζωή μετά από σένα φως μου
που δεν μπορώ ούτε στιγμή να ζήσω μοναχός μου.
Πόνος βαρύς μες στη καρδιά που είμαι μοναχός μου,
φωνή ψυχής που το μηνά, ο αναστεναγμός μου.
Θέλω να ζήσω μοναχός θέλω να ζήσω μόνος
και ας μην υποφέρεται της μοναξιάς ο πόνος
Μην τα κοιτάς τα γράμματα που ‘ναι στραβά γραμμένα.
Είναι γραμμένα στη σκοπιά με μάτια δακρυσμένα!