Έφυγε μα τον αγαπώ απ΄το μυαλό δε βγαίνει εντάκαρε η σκέψη μου και τονε προλαβαίνει!
Φύγε αφού το διάλεξες και εγώ θα πονώ μόνος και αν τρέξουνε λίγα δάκρυα θα τα στεγνώσει ο χρόνος.
Ημουν αητός και πέταγα ψηλότερα απ όλους και βρέθηκα στη γή να νταγιαντώ τσι πόνους
Αν καποτε αμαρτησα , να μου το συγχωρησεις θεε μεγαλοδυναμε , για να με βοηθησης
Και τραυματια δε μπωρει να με νηκισει η μοιρα γιατι απο μικρος στα βασανα εχω μεγαλη πειρα.
Με το σιργούλιο προσπαθώ τον πόνο να μισέψει γιατί σαν έρθει εδά η χαρά δεν έχει που κονέψει
Να χε και να μπορουνα τη μοιρα ν απολυσω να δω πως ειναι οι χαρες τα μαθια πριν κλεισω
Κράτα μου Θε μου την ψυχή ψηλά να μη βουλιάξει κρατώ γερά την αντοχή μα δε θα μου βαστάξει
Στο ριζικο μου ητο γραφτο ο πονος να με θρεψει να δοκιμαζω τσι καημους στο κοσμο πριν τσι πεψει
Στον κόσμο τούτο πια που ζώ, οι ανθρώποι εν μετριμένοι ειρήνη γύρο μου να δώ, έχω καρδιά ταμένη