Δεν κλαίω πως χωρίσαμε ειν’ κι άλλοι χωρισμένοι
μον’ κλαίω την αγάπη μας που πήγε όλη χαμένη
Αδιαφορώ κι όμως ρωτώ πάντα μου να μαθαίνω
κι όσο σε διώχνω από το νου τόσο συχνά σε φέρνω
Tσ’ αγάπης σου σταμάτησα να κάνω το ζητιάνο,
μα την καρδιά μου που πονεί πείτε μου πως να γιάνω.
Άμα θα δεις στο μάγουλο το δάκρυ μου να τρέχει
είν’ η πληγή του χωρισμού που γιατρειά δεν έχει!
Είχα μια αγάπη κάποτε μα μόνη είμαι τώρα
εχάθηκε όπως του δέντρου τα φιλά μες στην μπόρα!
Δε σου ζητώ να μ’ αγαπάς ούτε και εγώ σ’ αρνούμαι,
στον έρωτά σου ώστε να ζω θέλω να τυρανούμαι!
Χωρίσαμε μα δε μπορώ να πω το πως και γιάντα
που μου ‘λεγες μιαν εποχή θα σ’ αγαπώ για πάντα!
Λένε μου κάνει μια ευχή και εύχομαι για σένα
να βρεις αγάπη αληθινή που στέρησες σε μένα!
Τι χωρισμός,τι θάνατος η λέξη αλλάζει μόνο,
αφού η καρδιά και για τα δυο νιώθει τον ίδιο πόνο.
Ο χωρισμός εντάκαρε να με λιποθυμήσει
και την καρδιά μου στράγγιξε το αίμα να κυλήσει!