Στην αγκαλιά μου να μη ‘ρθεις φως μου για δε σε βάνω
ίντα χρωστείς να τσι γροικάς τσι στεναγμούς που βγάνω
Κι αν είπα πως σε αγαπώ το ‘πα στο ζόρε απάνω
σε μια στιγμή απού κι εγώ δεν είχα πως να το κάμω
Τώρα που χωριστήκαμε κάμω του Θεού ένα τάμα
τα μάθια να σε ξαναδούν που τώρα έχουν κλάμα
Κοίτα ο καιρός πως πέρασε θα είναι κι ένας χρόνος
‘πο τότε που χωρίσαμε και μου ‘μεινε ο πόνος
Λάθη πολλά κι αν έκαμα ως τώρα στη ζωή μου
το πλια μεγάλο ήτονε που σ’ άφηκα ψυχή μου
Λένε ο χρόνος γιατρικό του χωρισμού πως είναι
μα εμένα μου ‘μεινε ο καϋμός στα στήθη και πονεί με
Αλλον άνδρα από εμέ δε θα ξαναγαπήσεις
βάσανα πίκρες και καημούς να τα ξελησμονήσεις.
Παρέα με τον πόνο μου και όλο για σένα κλαίω
σε μια φωτογραφία σου τα βάσανά μου λέω
Σε μια φωτογραφία σου στέκω και κουβεντιάζω
μιλώ τση μα δε μου μιλεί και βαριαναστενάζω