Εχω τη δυνατότητα να τηνε φέρω πίσω δεν έχω όμως τη δύναμη να τηνε συγχωρήσω
Λάθη από ‘δω, λάθη από ‘κει μ’ αυτά μονοπαντούνε φως μου και γίνουνται πολλά και τη φιλιά χαλούνε.
Δυο κηπουροί σ’ ένα μπαξέ δεν κάνουνε κερά μου μισεύγω και χαλάλι σου τα μεροκάματά μου
Θα τηνε κόψω την κλωστή μα έτσι κι αλλιώς θα σπάσει θαρρώ πως είναι πια καλά κιανείς να σου ξεχάσει.
Τη μεγαλύτερη χαρά μπορούσε να μου δώσει μ’ αφού δεν είχε όρεξη κιανείς μην τη μαλώσει
Εγώ ‘μαι τόσο ευαίσθητος σαν τσίπα του γαλάτου κι άμα τρυπήσει μ’ έχασες αθέ του μαλαμάτου.
Ν’ ανοίξω θέλω τα φτερά κι ας είναι και σπασμένα να με φοράσαι στο χωριό κι εγώ να ζω στα ξένα
Ποιός χωρισμός είναι καλός για δεν τονε κατέχω και προπαντός τση μάνας μου που από καιρό δεν έχω
Οτι κι αν χάσω βρίχνω το και θα σε βρω και σένα μόνο πως θα’ναι δυστυχώς τα χρόνια περασμένα.
Εντάκαρα να σ’ αρνηθώ μα δεν το κατορθώνω και σαν το χιόνι που λιαστεί έβαλ’ αρχή και λιώνω.