Μαύρα στο στήθος μου φορώ μαύρα και στην καρδιά μου όπως οι δρόμοι που τραβώ όπως τα ονειρά μου
Πολλοί τα μαύρα βάνουνε για τη φιγούρα μόνο… οι άλλοι τι να βάλουνε που έχουνε το πόνο;
Τα μαύρα ρούχα που φορώ τα έχω δηλωμένα μέσα στη διαθήκη μου κι είναι όλα για σένα
Μαυροπουκαμισαρηδες και μαυροφορεμενοι, απο της μοιρας το χαρτι ‘σεις ειστε ξεγραμενοι
Τα μαυρα ρουχα που φορω μου τα ‘πεψε η μοιρα, αφου χαρες απ’ τη ζωη ποτε εγω δεν πηρα
Τα μαύρα ρούχα τα φορώ όχι γιατί μ’αρέσει ο δυστυχής ο άνθρωπος τι άλλο να φορέσει;
Οταν θα δω μαυρο πουλι ποτε δεν το σκοτωνω γιατι τον γνωρισα και ‘γω του χωρισμου τον πονο
Ασπρο μαντηλι εβαλα στα μαυρα ρουχα απανω πεισματικο του πονου μου ωστε να ζω να κανω
Οσοι πουκαμισο φορουν και εχει της νυχτας χρωμα η πονο εχουν στη καρδια η συγγενη στο χωμα
Τα μαύρα έβαλε η καρδιά και τα’χει συνηθίσει και πως θα το ξαναδεχθεί για να ξαναγαπήσει