Με της αγάπης τα φτερά τον ουρανό θα πιάσω
ταξίδι με τα σύννεφα θα ‘ρθω να σ’ αγκαλιάσω
Θε μου και να ‘ταν δυνατό δέκα φορές να ζούσα
δέκα φορές πιο δυνατά εκείνη ν’ αγαπούσα
Ωσαν τα κρίνα του αγρού που τη βροχή ποθούνε
έτσι ποθούν τα μάτια μου τα μάτια σου να δούνε
Μυρίζουν τα μαλλάκια σου άρωμα παραδείσου
κι εκεί με στέλνεις μάτια μου σα βρίσκομαι μαζί σου
Τη μέρα που σε γνώρισα άλλαξε η ζωή μου
κι αν μου ‘λεγες πως μ’ αγαπάς θα ησύχαζε η ψυχή μου
Η σκέψη μου είναι όπου κι αν πας κάθε λεπτό μαζί σου
κι η φαντασία φέρνει τη μπροστά μου τη μορφή σου
Είν’ όμορφη κι είμ’ άσχημος μικρή κι εγώ μεγάλος
και δε εφτάναν όλα αυτά είναι στη μέση κι άλλος
Είσαι για μένα η χαρά το νόημα του κόσμου
ζωή δε θέλω ούτε λεπτό χωρίς εσένα φως μου
Να μπόρειενε ο άνθρωπος να σταματά το χρόνο
εγώ ετούτη τη στιγμή θα σταματούσα μόνο
