Αναγυρίζω το στενό και πάω απ’ άλλο τόπο να μη σε βάλω αγάπη στις γλώσσες των ανθρώπω
Αγάπη μου εβρέθηκα μια μέρα μακρυά σου χωρίς να θέλω έγραψα στην άμμο τ’ όνομά σου
Δεν είναι τέχνη τσι καρδιές να κάμεις να πονούνε μονό ‘ναι τέχνη τσι καρδιές να κάμεις ν’ αγαπούνε
Ως σ’ αγαπώ δε σ’ αγαπά η μάνα που σε γέννα γιατί έχει κι άλλα ν’ αγαπά μα εγώ έχω μόνο εσένα
Ενα ματσάκι γιασεμιά στέκω και ξεφυλλίζω και τα ρωτώ αν μ’ αγαπάς ακόμα να ελπίζω
Μόνο όταν είμαστε μαζί ότι καϋμό και να ‘χω έχει η ζωή μου νόημα και νιώθω πως υπάρχω
Αυτή ζηλεύει στα λεφτά μα εγώ λεφτά στερούμαι δεν το ‘λεγε απ’ την αρχή να μην αγαπηθούμε
Οσο κι αν είμαι δυνατός και τον σκληρό κι αν κάνω μπροστά σ’ ένα μελαχρινό τον έλεγχό μου χάνω
Εγώ δεν είμαι πλούσιος λεφτά δεν κουλαντρίζω όμως την ευτυχία σου σου την εξασφαλίζω
Θεέ μου δίδε της χαρές να μη τη δω να κλάψει και δίδε εμένα τα κακά που ‘χεις για κείνη γράψει