Όλος ο κόσμος να καεί και το Παγκαλοχώρι το Ρουσοσπίτι μην καεί γιατί αγαπώ μια κόρη!
Η μάνα σου όντε σε έκανε καλλιά τονε να κάνει ενα κατσούλι μαλλιαρό τσι ποντικούς να πιάνει!
Εγώ ΄μαι μαύρος κι άσκημος κι αθρώπου δεν αρέσω μα δεν το καταδέχομαι και θύμα να σου πέσω!
Ο Πετεινός τση γειτονιάς παίζει με τσ ‘όρνιθές μου, άχι και να ‘παιζα γω με τσι γειτόνισσές μου!
Εψές αργά το σκέφτηκα και χάρηκα λιγάκι αχ μια τρυπούλα να ‘σουνα και να ‘μουν το φιδάκι!
Όντα θα δεις την όρνιθα να κακαρίζει ομπρός σου, ντελόγο το κατάλαβε πως είν’ τ’ αυγό δικό σου.
Μη με θωρείς μικρό-μικρό και χαμηλοζωσμένο, από τη γης δε φαίνομαι μα τσι καρδιές μαραίνω.
Στο λιόφυτο τσ’αγάπης μας σε περιμένω κι έλα γιατί δεν έβαλα κοπρά οφέτος στα μουρέλα.
Τα μπράτσα σου είναι φουσκωτά ωσάν του Πύρρου Δήμα μα από μυαλό αγαπητέ είσαι λιγάκι βλήμα!
Σήκωσε το φουστανάκι σου να δω το ερημοκλήσι, να φέρω το Χριστόδουλο να ‘ρθει να λειτουργήσει!