Αναστενάζουνε πολλοί μα όχι ωσάν εμένα όταν αναστενάζω εγώ τρέχει η καρδιά μου αίμα.
Ο,τι αγαπούσα το ‘χασα, μα η καρδιά αντέχει και ο αετός ψηλά πετά ακόμη κι όντε βρέχει
Καρδιά μου αλλαξοδρόμησε κι άστην αλλού να πάει είναι ντροπή στον αετό να χαμηλοπετάει
Καρδιά μου αλλαξοδρόμησε και μην το βάζεις κάτω δεν περπατούνε χαμηλά οι άνδρες των αρμάτων
Εκτακτη ανακοίνωση επήρα από την καρδιά μου όσο το συντομότερο να σ’αρνηθώ κερά μου
Μα κι η καρδιά να σ’αρνηθεί τα μάτια σ’αγαπούνε γιατί από τα κάλλη σου φως παίρνουν και θωρούνε
Σ’έβγαλα από την καρδιά μου, μα μετανιώνω πάλι, αν σ’αρνηθώ δε βρίχνω αλλού σαν τα δικά σου κάλλη
Με το δικό σου το σεβντά βραδιάζει, ξημερώνει κι όλο πληθιαίνουν οι καημοί και στην καρδιά μου οι πόνοι
Μόνο για σένα πόνεσε μικρή μου η καρδιά μου και τώρα δε με σκέφτεσαι γλυκιά παρηγοριά μου
Επαναστάτησε η καρδιά με μια φωτογραφία που εβρέθηκε στην τσέπη μου παλιά μου αμαρτία