Και μένα και του φεγγαριού μας λείπει ένα κομμάτι
‘κείνο κοιμάται ολημερίς μα ‘γω δεν κλείνω μάτι
Γιάντα φεγγάρι πόρισες απόψε μισαδάκι
ποιός πόνος σ’άφηκε μισό ποιού χωρισμού μεράκι;
Φεγγάρι βγήκες μισερό και μια παρηγοριά ‘χω
σαν να’ρθε να’κατσε πουλί σ’ερημωμένο βράχο
Γρυκούμαι του του φεγγαριού εδά και τόσους χρόνους
μ’αναθεμά το, γιατρικό δεν έχε για τσι πόνους
Αλλες βολές φεγγοβολάς κι άλλες ποσκοτεινιάζεις
εσένα σβήνει σου ο σεβντάς όντεν αναστενάζεις.
Φεγγάρι μου που περπατείς τις νύχτες με τ’αστέρια
καλλιά σου είναι να μη βρεθείς στης μάνας μου τα χέρια
Κλαμένα που φανήκανε Τα μάτια σου φεγγάρι
Τί να σου πω για να μην κλαις Απού είμαι στο ίδιο χάλι
Γελάς φεγγάρι μου και συ Μα ξέρω προσποιείσαι
Γιατί είναι ο πόνος σου βαρύς Φεγγάρι κι ας τ’αρνείσαι
Δεν έτυχε φεγγάρι μου να’ρθείς στο χάλι απου ‘μαι
κι έχεις το δίκιο να ρωτάς γιάντα στενοχωρούμαι
Εχασα την αγάπη μου κι εσύ ρωτάς φεγγάρι
γιάντα τσι νύχτες δεν μπορεί ο ύπνος να με πάρει