Νύχτα που κρύβεις μυστικά κι όνειρα φανερώνεις
όταν πονώ του φεγγαριού το φώς να χαμηλώνεις
Στη γέμωση του φεγγαριού πλάθω τα όνειρα μου
το ΄χω για συμβουλάτορα και για παρηγοριά μου
Φεγγάρι μου πολλές φορές θέλω να ‘ρθώ κοντά σου
γιατί ΄μαι μόνος στη ζωή να ΄χω τη συντροφιά σου
Φεγγάρι άμε να την βρείς να την παρηγορήσεις
απόψε απού λείπω εγώ να την αποκοιμήσεις
Στον παγωμένο ουρανό κι απόψε το φεγγάρι
τυλίχτηκε στο σύννεφο κι ο ύπνος το ΄χει πάρει
Έβαψε πάλι ασημί τη νύχτα το φεγγάρι
και τ’άστρα στέκουν γύρω ντου και το θωρούν με χάρη
Φεγγάρι μου ολόγιομο στέκω και σε ξανοίγω
και αποξεχνώ την μοναξιά με σένα όντε σμίγω
Οψάργας που με φίλησες ζήλεψε το φεγγάρι
κι από την πούλια θέλει εδά φιλί και αυτό να πάρει
Σ’ αγάπησα ως αγαπά ο ήλιος το φεγγάρι
απού του δίνει πάντα φώς χωρίς ποτέ να πάρει
Απ’όλα τ’άστρα τ’ουρανού ένα ‘ναι που ‘χει γνώση
απού κλουθεί του φεγγαριού ώστε να ξημερώσει