Στα μάτια μου τα δάκρυα τρέχουνε σαν την βρύση
γιατί στο περιθώριο ο Θεός με έχει αφήσει!
Δεν την λυπούμαι την καρδιά ωσα και να τραβήξει
αφού διαλέγει και αγαπά δίχως να με ρωτήξει!
Δίκαιο λένε το Θεό μα εγώ έχω άλλη γνώμη,
γιατί χαλά του δυστυχή και το όνειρό του ακόμη!
Μ’ αυτός εθάριε μια ζωή πως θα τονε λατρεύω
κι εδα χτυπά το μπέτη του που με θωρεί και φεύγω!
Ξελησμονούνται οι φιλιές ξεχνιούνται οι αγάπες
και χαιρετούνται στα στενά σαν άγνωστοι διαβάτες!
Καθημερινά σε σκέφτομαι κι όλο στο νου σε φέρνω
και με το αγέρι του βοριά πολλά φιλία σου στέλνω..
Στο δεύτερο όταν ήμασταν ήταν όλα ωραία
μα τώρα το γκεμίσανε και χάλασε η παρέα!
Αναστορίσου μιας βραδιάς και μιας αυγής θυμήσου
που μ’ άνοιγες τις αγγάλες σου και μούλεγες κοιμήσου
Βγάζω το αχ κάνει σεισμό το βαχ χαλάει η πλάση
Θε μου βάλε το χέρι σου ο κόσμος μη χαλάσει!
Ηρθε ο καιρός οι δυο καρδιές να σμίξονε ομάδι
κι η μια τσ’αλλής να δώσουνε τσ’αγάπης το σημάδι