Εσύβασα τα χείλη μου για σένα και δε λένε,
μα δε μπορώ τα μάτια μου να στέσω να μην κλαίνε!
Δεν το ξεχνώ το λυγερό το όμορφο κορμί σου
και πάντα ονειρεύομαι να κοιμηθώ μαζί σου.
Aν ο σεβντάς σου είναι πολύς εμένα είναι περίσος
μα μ’ ένα λάθος σου μπορεί φως μου να γίνει μίσος!
Σε μαύρο σπήλαιο σκοτεινό απού ποτές δε λιάζει
εκιά με καταδίκασε τσ’ αγάπης το μαράζι!
Ωραία που περνουμ’εδά όλο το παρεάκι
σύρε και φέρε μάστορα ακόμ’ενα ρακάκι!
Ηθελα να μουνε Θεος για να το κατορθωνω
τσ’ ωρες απου μαστε μαζι να σταματω το χρονο
Πολλα ποτηρια τσικουδια κερασες για να πιουνε
κι απ’την πολυ που ηπιανε δεν ημπορουν να βγουνε
Ο μερακλης ο ανθρωπος φαινεται στη παρεα
μ’ατομα τσ’ηλικιας του μα και κοπελια νεα
Στον μερακλη τον ανθρωπο τα χρονια μην κοιτατε
γιατι ‘ρθε στη παρεα σας κι ας μην τον αγαπατε