Τις αποθήκες του στρατού ήθελεςνα διαρρήξεις
να πάρεις πυρομαχικά στο γάμο μας να ρίξεις.
Από την Κρήτη έφυγα στο Μπάφαλο να φτάσω,
ανάθεμα σας για σπουδές τα χρόνια μου θα χάσω.
Δεν πάει να βρέχει, να βροντά ν’ αστράφτει, να χιονίζει
τον Κρητικό στην ξενιτιά πράμα δεν τον λυγίζει!
Στον άντρα δεν είναι πρέπο τα κάνει να καυχάται,
μ ‘αυτός να κάνει τσ ‘αντριές κι άλλος να τσι δηγάται
Το κρητικό το καύχημα είναι για τση λεβέντες,
απού ΄χουν θάρρος στην καρδιά και καθαρές κουβέντες.
Οι μερακλήδες το ‘χουνε και ξέρουν να γλεντούνε
ξέρουνε να πεθαίνουνε μα ξέρουν και να ζούνε.
Δεν είναι η λεβεντιά κρασί να πιεις να κάνεις κέφι,
είναι ψωμί που από μικρό τον άντρα τόνε τρέφει!!!
Τα Κρητικά νερά ανασκαλεύεις άκαρδη προπέλα
και τσοι Κρητικούς απ’το Νήσι όλο τους πας πιο πέρα!
Χαίρομαι που είμαι κρητικιά και όπου βρεθώ το λέω
με μαντινάδες τραγουδώ με μαντινάδες κλαίω!!
Πάντα μου θα πετώ ψηλά για να μην κάνω χάρη
σ’ αυτούς που χαμηλά στη γη με θένε πορπατάρη.