Οσο κι αν πληγωθεί βαριά πονεί μα ξεπερνά το
ο άντρας ο περήφανος μα δεν το βάνει κάτω.
Η λεβεντιά είναι όμορφο άνθρωπος να την έχει,
μα θέλει ατσάλινο κορμί καρδιά να την αντέχει.
Τη λεβεντιά όποιος την βαστά κάνει μεγάλο κόπο,
μα ‘που περάσει και σταθεί μοσκοβολά τον τόπο.
Πως ν’αναλέξω τσι καημούς απού ‘ναι μπερδεμένοι
και να’χω και τη μοίρα μου αδιάκοπα να φέρνει
Πουλί που σου’χει τα φτερά η μοίρα τσακισμένα
με τα δικά μου πέταξε κι ας τσακιστούν κι εμένα
Μοίρα μου σ’ ίντα σου ‘φταιξα και με καταδικάζεις
κι όλο καινούργιες συμφορές μες στη ζωή μου βάζεις
Η πιο ερωτική στιγμή που έχω συναντήσει
όταν φιλάει την κορφή ο ήλιος για να δύσει
Ηλιος εσύ, φεγγάρι εγώ γι’αυτό και σε φοβούμαι
γιατί αν σβήσεις κάποτε και οι δυο μας θα χαθούμε
Ηλιε φονία τ’ ονείρου μου μη βιάζεσαι να φέξεις
και του ονείρου τη χαρά μην έρθεις να μου κλέψεις
Ηλιε μου ανέ σκεφτείς να παίξεις με τα κείνη,
δεν εγγυούμαι πως μπορεί ακτίνα να σου ‘πομείνει.