Δεν ειμαι αλλο ενα μ…ι που θελεις να γ……ς
ειμαι μια ευαισθητη ψυχη που θελω να αγαπησεις
Πόθε,καημέ,χαμόγελο, σεβντά μου και έρωτα μου
του ονείρου μου Βασίλισσα έλα στην αγκαλιά μου
Φεγγάρι μου ανε με δεις τ’ αστέρια να χαζεύω,
πρόβαλε όπου βρίχνεται πε τση πως τη γυρεύω!
Και του τσιγάρου μου ο καπνός εσένα σχηματίζει
φαντάσου πόσο σ ‘αγαπά αυτός που το καπνίζει…
Όλος ο κόσμος ξαστεριά και καλωσύνη έχει,
μα στην παντέρμη μου καρδιά χιονίζει κι όλο βρέχει!
Όσο κι’ ειν’ καλόβολος σαν προπατώ ο δρόμος,
θα μου παντήξει ο γκρεμός ανε χαλάσει ο κόσμος.
Ο Ήλιος πάντα γελαστός προβαίρνει στο σεργιάνι,
γιατί ΔΕΝ έχει βάσανα, μα τη στρατιά του κάνει.
Όντα θα δω τον ευτυχή πάντα αναστενάζω,
και λέω με παράπονο γιάντα να μην του μοιάζω.
Στο μάγουλο του δυστυχή το δάκρυ δε στεγνώνει,
γιατί πηγή από βάσανα έχει και δεν τελειώνει.
Τί ειρωνεία η Άνοιξη, όλα να τα ανθίζει,
και στη δική μου τη καρδιά, ακόμα να χιονίζει…