Δε σου ζητώ να μ’αγαπάς ζητιάνα εγώ δεν είμαι,
γιατί μου δίνεις μια δραχμή κι αυτή όμως κάλπικη είναι!
Εγώ δεν είχα βάσανα και δα μου περισένε
και άλλοι θάρθουνε πως τζη χαρές έχω και μου τζηλένε!
Κάθε πρωί απού ξυπνώ τα μαύρα ρούχα βάνω,
γιατί κηδεύω τα όνειρα που κάθε βράδυ κάνω!
Φίλε μολύβι και χαρτί ποτέ να μην σου λείπει
να κάνεις μαντινάδα σου κάθε χαρά και λύπη
Παραδοση το εχουμε εμεις εδω στην κρητη
στο γαμο μας να παιζουμε και κοντιλιες στη νυφη.
Τα ήθη και τα έθιμα ε’τουτου ‘νου του κόσμου
αίμα είναι και τρέχουνε στη φλέβα κάθε αθρώπου
Οταν γεννιέσαι μερακλής ξέρεις να ξεχωρίζεις
γι αυτό και την Παράδοση παντοτινά στηρίζεις
Ο χάρος πάντα έτρεμε να πάρει ένα λυράρη
γιατί ανασταίνει και νεκρούς της λύρας το δοξαρι
Καθενα σπιτι Κρητικου οπλό’χει στολισμενο
μες στο σαλονι κρεμαστο η απανω του ζωσμενο
Οποιος κρατει τα εθιμα και οποιος τα γλεντιζει
μοναχα ‘κεινος στη ζωη σαν ανθρωπος αξιζει