Σαν αποθάνω πέστε της μη με νεκροφιλήσει
γιατί ειν’το φιλί της δυνατό και θα με αναστήσει
Σα ‘ρθεις στο κοιμητήριο θα συναρμολογήσω
τα κόκκαλα και θα σταθώ ορθός να σε φιλήσω
Δε θέλω να με βάλουνε σε τάφο σαν πεθάνω
μόνο θε να με βάλουνε στο στρώμα της επάνω
Στην πλάκα του μνημείου μου θα ζωγραφίσω εσένα
για να γνωρίζει τον φονιά η μάνα που με γέννα.
Και ο Θεός σα δει νεκρό στην εκκλησιά λυπάται
γιατί του γιού του Χριστού τα βάσανα θυμάται
Θε μου αν είσαι δίκαιος κάνε μου μία χάρη
αν με λυπάσαι στείλε μου τον Χάρο να με πάρει
Φαίνεται να περνά καλά άνθρωπος σαν ποθάνει
γιατί δε γύρισε κανείς παράπονα να κάνει
Στο φέρετρο μου γράψετε απάνω το΄νομα της
και το δικό μου όνομα πάνω στα στέφανά της
Και ποθαμένος θα πονώ κι ας νεκρωθεί το σώμα
χώμα και σκόρπια κόκκαλα θα σ’ αγαπούν ακόμα
Αν εποθάνω και φανεί μετά απο λίγη ώρα
αφήσετε τη να κλουθά κι αυτή τη νεκροφόρα.