Οταν θα δεις τη μάνα μου μ’ ολόμαυρο μαντήλι
έλα κρυφά στον τάφο μου κι άναψε το καντήλι.
Θέλω στον τάφο μου κλαδιά και μια φωτογραφία
εκείνη που ‘μαστε μαζί γιατί ‘ναι η αιτία.
Οταν θα δεις τη μάνα μου μια μέρα μαυροφόρα
λογάριασε πως έφτασε του χωρισμού η ώρα.
Στην πλάκα του μνημείου μου θα ζωγραφίσω εσένα
να σε θωρούν τα μάτια μου κι αν είναι και κλεισμένα
Ενα πιστόλι απ’ τα καλά στον τάφο θέλω να ‘χω
σε κάθε μου μνημόσυνο να δείχνω πως υπάρχω.
Δε θέλω εγώ στον τάφο μου στεφάνια και λουλούδι
μόν’ θέλω να χαράξετ απάνω δυο τραγούδια.
Μακριά από τ’ άλλα μνήματα να βάλουν το δικό μου
να μην ι-δουν άλλοι νεκροί τον αναστεναγμό μου.
Νεκρό να με περάσετε από τη γειτονιά της
να βγει στην πόρτα και να δει τ’ αποτελέσματά της.
Απ’ ώρα και χωρίσαμε ένα ‘ναι τ’ όνειρό μου
εγώ νεκρός κι αυτή κερί δίπλα στο φέρετρό μου.
Στο θάνατό μου μη βρεθείς στο κλάμα μη σε βγάλει
γιατί για δεύτερη φορά θα με προδώσεις πάλι.