Πληγές που δεν εμπόρεσε ο χρόνος να γιατρέψει
ο κρύος τάφος μοναχά θα μου τσι θεραπέυσει
Κι οι ποταμοι θα τρέχουνε ότε θα με κηδαίνε
για’ θα ‘ναι αμέτρητοι αυτοί που για εμέ θα κλαίνε
Θέλω δεντρί στο τάφο μου με φύλλα μαρμαρένια
για να καθίζουν τα πουλιά τα παραπονεμένα
Οι φίλοι στην κηδεία μου G3 θα κρατούνε
να παίζουν έξω απ’το σπίτι της όντε θα με περνούνε
Θέλω βραδυά μ’αστροφεγγιά μέσα στην αγκαλιά σου
να σβήνω και ψιθυριστά να λέω τ’όνομά σου.
Ενα και μόνο ραντεβού στον τάφο θα σου δώσω
αφού δεν μας αφήνουνε εδώ να σ’ανταμώσω
Ανε ποθάνω να μην κλαίς γονάτισε στον τάφο
και λέγε μου καλοστρατιά στον άλλο κόσμο να’χω
Θέλω τον τάφο γυάλινο να φαίνομαι οντε λιώνω
και να διακρίνονται οι πληγές οι αδικές σου μόνο
Ανε ποθάνω και δεν βρεθούν άνθρωποι να με πάνε
θ’ αναγκαστούνε ύστερα οι σκάρες να με φάνε
Ανε ποθάνω εγώ για σε ο κόσμος τι θα λεέι
πρώτα τονε ερέμιασε κι ύστερα τον εκλαίει