Γιατί σ’αρέσει την πληγή πιου’χω να ξεσκαλίζεις
εγώ πονώ απού πονώ εσύ ίντα κερδίζεις;
Ολα στον κόσμο τα ‘χασα για τη δική σου αγάπη
κι όμως μέσα στη ζωή κάποτε είχα κάτι
Μια μέρα βρέθηκε κι εγώ να πω πως θα γελάσω
μα δε με άφηκε αυτή κι αυτό να τ’απολαύσω
Μ’ αρέσει η νύχτα που περνά να’ναι σκοτεινιασμένη
για να μετρώ τον πόνο μου άστρο σα δεν προβαίνει
Οταν κοιμάται ο δυστυχής ξεχνά τα βασανά του
και παίρνει χρώμα τσι χαράς από τα ονειρά του
Αραγες πιο ξημέρωμα χαρά θα μου χαρίσει
να κάνει το χάμογελο στα χείλη μου ν’ανθίσει
Ολα για σένα τα’παιξα μονά – ζυγά στην τύχη
μα σ’έχασα και στη ζωή τίποτα δε μ’ανήκει
Για μιαν αγάπη περπατώ στου Γολγοθά το δρόμο
κι ας μην φαίνεται ο σταυρός που κουβαλώ στον ώμο
Αντέχω εγώ τα βάσανα και δος μου να χορτάσεις
κανείς δε χάνει αν χαθώ μονάχα εσύ θα χάσεις
Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να γιάνω τον καϋμό μου
άτυχος εγγενήθηκα δε φταις εσύ μικρό μου