Ετάχτηκα για χάρη σου στση Παναγιάς τη χάρη τα μαύρα ρούχα να φορώ κάθε δεκαπεντάρη.
Μαυροντυμένο όταν θα δεις δώσε του σημασία κάτι του λείπει στην ζωή που ‘χει μεγάλη αξία
Μαύρο πουκάμισο φορώ και είν’ ανοιχτό στο μπέτη για να ‘ρχεται η αγάπη μου κάθε βραδιά να θέτει.
Τα μαύρα βάνω στο κορμί να ξεχωρίζει απ’τάλλα γιατί είχα βάσανα πολλά μα είδωσες μου κι άλλα
Μαύρα θα βάψω να φορώ μαύρα κοράκου ρούχα για να ταιριάζει η φορεσιά με μιαν αγάπη απού’χα
Μαύρα θα βάψω να φορώ μαύρα και πάλι μαύρα για να ταιριάζει η φορεσιά με της καρδιάς την λαύρα
Τα μαύρα ρούχα τα φορούν μόνο οι πονεμένοι οι μερακλήδες άνθρωποι και οι ερωτευμένοι
Κι ο κοτσυφός που ‘ναι πουλί κι εκείνος εχει πίκρα γι’ αυτό του τα ‘δωκε ο Θεός τα μαύρα και φορεί τα.
Στα μαύρα ντύνω το κορμί να κλάψω μιαν αγάπη που σα Θεό τη λάτρεψα και αυτή μου βγήκε σκάρτη
Κάτ’ απ’ τα μαύρα ρούχα μου έχω καρδιά με αίμα π’ αμέσως εραγίζεται οσάν ακούσει ψέμα