Εσύ δεν κάνει να μιλάς για ψέμματα μικρή μου
ήρθε η ώρα και η στιγμή να βγεις απ’τη ζωή μου
Καλά περνάγαμε μαζί καλά όμως και χώρια
τώρα που χωριστήκαμε νιώθω τη στεναχώρια
Λένε πως είναι ο καιρός καλός γιατρός για όλα
με εμένα δε με γιάτρεψε απ’τη δική σου μπόρα
Πικρά ποτήρια στη ζωή έχω πολλά πιωμένα
μα του δικού σου χωρισμού δε μοιάζει με κανένα
Που’ναι ο καιρός που κάναμε τραγούδι τον καημό μας
κι ο κόσμος ήτανε μπαξές και μέσα ρόδα οι δυό μας
Θάλλασες αποφάσισα και δάση να περάσω
πολλά να δουν τα μάτια μου κι ίσως να σε ξεχάσω
Αφού δεν ήταν τυχερό να μείνω στη ζωή σου
θα ζήσω αγάπη μου παλιά με την ανάμνησή σου
Εσβησε εις τον ουρανό τ’αστέρι το δικό της
σε ποιον να πω τον πόνο μου σε ποιον το μυστικό της
Κάνω κουράγιο ώστε να δω ίντα θ’απογενούμε
θα σμίξουμε καμμιά φορά ή χωριστά θα ζούμε;
Μου ‘πανε μες στον ύπνο σου φωνάζεις τ’ όνομά μου
και περιμένεις μήνυμα να’ρθεις πάλι κοντά μου