Για φτύσιμο είμαι γιατί φως μου αν σ’ αγαπούσα θα έπρεπε όταν έφευγες να σε ακολουθούσα!
Αν ήξερα το δάκρυ μου χαρά πως θα σου δώσει δεν θ’άφηνα το πρόσωπο καθόλου να στεγνώσει.
Το να πονάς και το λες αυτό δεν είναι πόνος πόνος είναι να πονάς και να το ξέρεις μόνος!
Δε σου ζητώ να μ’αγαπάς ζητιάνα εγώ δεν είμαι, γιατί μου δίνεις μια δραχμή κι αυτή όμως κάλπικη είναι!
Εγώ δεν είχα βάσανα και δα μου περισένε και άλλοι θάρθουνε πως τζη χαρές έχω και μου τζηλένε!
Κάθε πρωί απού ξυπνώ τα μαύρα ρούχα βάνω, γιατί κηδεύω τα όνειρα που κάθε βράδυ κάνω!
Φίλε μολύβι και χαρτί ποτέ να μην σου λείπει να κάνεις μαντινάδα σου κάθε χαρά και λύπη
Παραδοση το εχουμε εμεις εδω στην κρητη στο γαμο μας να παιζουμε και κοντιλιες στη νυφη.
Τα ήθη και τα έθιμα ε’τουτου ‘νου του κόσμου αίμα είναι και τρέχουνε στη φλέβα κάθε αθρώπου
Οταν γεννιέσαι μερακλής ξέρεις να ξεχωρίζεις γι αυτό και την Παράδοση παντοτινά στηρίζεις