Εξήντα μήνες σ’ αγαπώ σύνολο πέντε χρόνια και λεμονιές να φύτευα θα έκοβα λεμόνια.
Όταν ανθίσει ο πλάτανος και βγάλει ελιές τσουνάτες, τότες και γω θα απαρνηθώ ξανθές και μαυρομάτες!
Ραβδίζω και σε σκέφτομαι πάρε τη βέργα κι έλα γιατί έχω ακόα αράβδιστα μια δεκαριά μουρέλα!
Θα παραιτήσω το σχολειό να πάω στο μιτάτο να αρμέγω, να τυροκομώ το γάλα των προβάτω!
Εισ’ όμορφη μα δε μπορεί η ομορφιά να βάλει ένα κομμάτι από μυαλό στο άδειο σου κεφάλι!
E Κακομοίρα μάνα μου και πως τονε αντέχεις τον άντρα σου τον κουζουλό και παλαβό που έχεις!
Ωρε καούρα και καημός και ψυχική οδύνη, οντε σε βλέπω και περνάς και μου φορείς το μίνι!
Ούτε ένα sms δε γάτεχες να πέψεις, μα τη καρδία μου ήξερες καλά-καλά να κλέψεις!
Παράπονό μου σιωπηλό γιάντα ανεμουρίζεις κατέχεις το πως σ’ αγαπώ γι’ αυτό μη με τσιγλίζεις!
Θεε μου γιαντα τα περνώ τα μαρτύρια ετούτα αντι να ‘μαι στο σπίτι μου με τα κεριά στην τούρτα.