Φεγγάρι μου χαμήλωσε ανάδια σου να κάτσω να σε γεμίσω στεναγμούς μέχρι να σε χορτάσω
Κατέχω το φεγγάρι μου πως σού ‘χω γίνει βάρος μα και να πω τα μυστικά δεν έχω αλλού το θάρρος.
Πές μου φεγγάρι αν τηνε δείς σ’ άλλη αγκαλιά όταν μπαίνει αναστενάζει; κλαίει; πονεί; ή νοιώθει ευτυχισμένη;
Ζήτα φεγγάρι του Θεού που ‘σαι κοντά μια χάρη την ομορφιά τσ’ αγάπης μου ο χρόνος να μην πάρει
Ιντα το θέλει η μάνα σου τη νύχτα το λυχνάρι απού ‘χει μες στο σπίτι της τον ήλιο, το φεγγάρι
Τη χαραυγή αρέσει μου να τον θωρώ τον ήλιο που το φεγγάρι χαιρετά τον πιο καλό του φίλο
Αχι και να’μουν θάλλασα ο ήλιος να με λοιάζει και το φεγγάρι κάθε βραδιά να’χω σα θα βραδιάζει
Πανσέληνο και έτοιμα τα δάκρυα να βγούνε γιατί τα μάτια της εδά φεγγάρι σε κοιτούνε
Κι απόψε παρακαλετά ερώτου το φεγγάρι ύπνος χαϊδεμένο μου αμα σε είχε πάρει
Πρόβαλε φως μου, ξάνοιξε ολόγιομο φεγγάρι κι έτσα ξανοίγω το κι εγώ κ’ύπνος δε μ’έχει πάρει