Ιντα τη θέλει τη ζωή ο Θιός και τη χαρίζει, δώρο που πίσω πέρνεται τίποτα δεν αξίζει
Εκειά που θα με θάψουνε δεν θέλω να σιμώσεις ακόμα και στο μνήμα μου φωθιά θα θες να δώσεις
Πάντοτε απ’τον ύπνο μου ξυπνώ και βλέπω εσένα, οι πεθαμένοι όταν ξυπνούν ζούνε σε ένα ψέμα
Πάντοτε απ’τον ύπνο μου ξυπνάω ιδρωμένος όταν κοιμάμαι το ξεχνώ πως είμαι πεθαμένος
Ο κάτω κόσμος είν’ κακός γιατί δεν ξημερώνει γιατί δεν κράζει πετεινός δεν κελαηδεί αηδόνι
Ανε ποθάνω μη με κλαις γιατί ‘μαι ποθαμένος, κλάψε με μόνο ζωντανό πού ’μαι βαθιά θλιμμένος
Εγώ ακόμα και νεκρός εντύπωση θα κάνω γιατί θα γράφουν σ’αγαπώ τα κόκκαλά μου επάνω
Θέλω τον τάφο μου κρυγιό βαθιά μέσα στο χιόνι, για να παγώνει το κορμί να παγουδιούνε οι πόνοι.
Θέλω τον τάφο μου βαθύ ρίζα δεντρού μη φτάνει, να μην το βρει ο πόνος μου κι αυτό και το ξεράνει.
Οσοι πονούν και δεν μπορούν φάρμακο να βρούνε, στο τάφο τους θα βρουν γιατρό εκεί θα γιατρευτούνε.