Οταν ποθάνω μυστικά θα με μοιρολογάσε
Οταν ποθάνω μυστικά θα με μοιρολογάσε
γιατί θα νοιώθεις μοναξιά σ’ όποια αγκαλιά και να’σαι
Οταν ποθάνω μυστικά θα με μοιρολογάσε
γιατί θα νοιώθεις μοναξιά σ’ όποια αγκαλιά και να’σαι
Θέλω στον τάφο μου χαρά και δυνατό λυράρη,
να νιώσει ο χάρος ένοχος που ήρθε να με πάρει
Πληγές που δεν εμπόρεσε ο χρόνος να γιατρέψει
ο κρύος τάφος μοναχά θα μου τσι θεραπέυσει
Κι οι ποταμοι θα τρέχουνε ότε θα με κηδαίνε
για’ θα ‘ναι αμέτρητοι αυτοί που για εμέ θα κλαίνε
Θέλω δεντρί στο τάφο μου με φύλλα μαρμαρένια
για να καθίζουν τα πουλιά τα παραπονεμένα
Οι φίλοι στην κηδεία μου G3 θα κρατούνε
να παίζουν έξω απ’το σπίτι της όντε θα με περνούνε
Θέλω βραδυά μ’αστροφεγγιά μέσα στην αγκαλιά σου
να σβήνω και ψιθυριστά να λέω τ’όνομά σου.
Ενα και μόνο ραντεβού στον τάφο θα σου δώσω
αφού δεν μας αφήνουνε εδώ να σ’ανταμώσω
Ανε ποθάνω να μην κλαίς γονάτισε στον τάφο
και λέγε μου καλοστρατιά στον άλλο κόσμο να’χω
Θέλω τον τάφο γυάλινο να φαίνομαι οντε λιώνω
και να διακρίνονται οι πληγές οι αδικές σου μόνο