Κρυφά μ’αρέσει να πονώ κρυφά να υποφέρω
Κρυφά μ’αρέσει να πονώ κρυφά να υποφέρω
κρυφής αγάπης αίσθημα στα χείλη μου να φέρω
Κρυφά μ’αρέσει να πονώ κρυφά να υποφέρω
κρυφής αγάπης αίσθημα στα χείλη μου να φέρω
Να μη μιλήσω δε βαστώ και να το πω φοβάμαι
μα όλες οι στράτες οι στραβές στον ίσιο γκρεμό πάνε.
Νιμένω τηλεφώνημα με ένα ποτήρι ουίσκυ
που μου κρατάει συντροφιά ο πόνος σαν με βρίσκει
Οσες πληγές μου άνοιξες μικρή μου αν θυμάσαι
να γίνουν τριαντάφυλλα απάνω να κοιμάσαι
Κουράστηκα να σ’ αγαπώ βιόλα μου μυρισμένη
κι άλλος από τους κλώνους σου τις μυρωδιές να παίρνει
Αν σ’ έκανε όμορφη ο Θεός εγώ χα το χατήρι
για να μου πέψει βάσανα και πόνους να με φθείρει
Τίνος να πω τον πόνο μου όχι για να με νοιώσει
μόνο δυο λόγια να μου πει κουράγιο να μου δώσει
Αντί να κλαίω τραγουδώ μα ποιος καταλαβαίνει
μεσ την ψυχή ήντα μπορεί στα αλήθεια να συμβαίνει
Σου πέμπω αν θέλεις τσι καϋμούς σου πέμπω και τσι λύπες
άμα τα θέλεις κράτα τα τα ψόμματα που είπες
Γιάντα το λάθος έκαμα φταίει ο εγωϊσμός μου
ή μήπως φταίς λίγο και συ που’χασα το μυαλό μου;