Η καλοσύνη είν΄ αρετή και η φιλία αξία, γι΄ αυτά πρέπει ο άνθρωπος, να γίνεται θυσία.
Φίλους κι αν έκανα πολλούς εσένα έχω μόνο γιατί εσύ μου στάθηκες στον εδικό μου πόνο.
Για φίλους εγεννήθηκα για φίλους θα ποθάνω για φίλους θα τον αρνηθώ το κόσμο τον απάνω.
Το χρήμα είναι θάνατος και οι γυναίκες φίδια οι φίλοι κι η καλή καρδιά πραγματικά στολίδια
Θέλω τον τάφο σκοτεινό να ΄ναι χωρίς καντήλι και να περνούν να με θωρούν μόνο οι δικοί μου φίλοι.
Μην πεις πως νοιώθεις μοναξιά γιατί δεν σε πιστεύω γιατί ξεχνώ την σκέψη μου απάνω σου οντε φεύγω
Πήρα αγκαλιά τον πόνο μου και ζω στην μοναξιά μου γιατί σε λάθος άνθρωπο έδωσα την καρδιά μου
Τώρα που σ’έχασα και ζω μονάχος μου τα βράδυα νοιώθω βαριά τη μοναξιά και τη ζωή μου άδεια
Εγώ δε νιώθω μοναξιά όσο κι αν είμαι μόνος, γιατί μου κάνει συντροφιά του χωρισμού σου ο πόνος.
Τη νύχτα έχω συντροφιά γιατί και αυτή ‘ναι μόνη, και ο γεις τ’αλλού τον πονο μας λέμε και ξημερώνει.