Τι να την κάνω τη ζωή μετά από σένα φως μου
Τι να την κάνω τη ζωή μετά από σένα φως μου
που δεν μπορώ ούτε στιγμή να ζήσω μοναχός μου.
Τι να την κάνω τη ζωή μετά από σένα φως μου
που δεν μπορώ ούτε στιγμή να ζήσω μοναχός μου.
Πόνος βαρύς μες στη καρδιά που είμαι μοναχός μου,
φωνή ψυχής που το μηνά, ο αναστεναγμός μου.
Θέλω να ζήσω μοναχός θέλω να ζήσω μόνος
και ας μην υποφέρεται της μοναξιάς ο πόνος
Aν ήξερες Kατερινιό τι γράφω εδώ πέρα
στο διάολο θα μ’εστελνες κι ακόμα παραπέρα!
Μην τα κοιτάς τα γράμματα που ‘ναι στραβά γραμμένα.
Είναι γραμμένα στη σκοπιά με μάτια δακρυσμένα!
Τις αποθήκες του στρατού ήθελεςνα διαρρήξεις
να πάρεις πυρομαχικά στο γάμο μας να ρίξεις.
Από την Κρήτη έφυγα στο Μπάφαλο να φτάσω,
ανάθεμα σας για σπουδές τα χρόνια μου θα χάσω.
Δεν πάει να βρέχει, να βροντά ν’ αστράφτει, να χιονίζει
τον Κρητικό στην ξενιτιά πράμα δεν τον λυγίζει!
Στον άντρα δεν είναι πρέπο τα κάνει να καυχάται,
μ ‘αυτός να κάνει τσ ‘αντριές κι άλλος να τσι δηγάται
Το κρητικό το καύχημα είναι για τση λεβέντες,
απού ΄χουν θάρρος στην καρδιά και καθαρές κουβέντες.